Біреуге көз, келбетіңді ұқсатып,
Жүрмін, міне, диуанадай күй кешіп.
Сағынышым жүрегімді қақсатып,
Жанарыма қонақтайды кейде шық.

Енді жүрек көріспейтін болса да,
Көңілімнен өшпей тұр ғой жалын от.
Саған деген кінәлаулар қаншама,
Сол секілді сағыныштың саны жоқ.

Әрбір жаннан сені іздеуден шаршадым,
Еріксізден қарасам да елеңдеп..
Қиналумен өтпесе екен бал шағым,
Үміттенген сені бірде келер деп.

Сені іздеуден талды мына қос жанар,
Саябақты сарғыш тартқан кезуден.
Бұл сырымды қалай ұқсын басқалар
Бір ащы мұң алмаса егер сезімнен..

Білсем- дағы көрмесімді енді нық,
Қиял-сенім қанаттарын қағуда.
Ауыртты ғой мына жүрек- белді жүк,
Емдеп берші сен жанымнан табыл да.

Өзіңменен жолығуды бұйыртса,
Тәңірге алғыс айтар едім егер мың.
Мен өзіңді жан дертімді емдейтін,
Жүрегімнің дәрігері дегенмін…

Нурик Журсин
niko_kz007@mail.ru