Махаббатпен адамның күллі тіршілігі, бар болмысы байланысты. Ол – адамның ішкі әлеміндегі рухани сезімдердің көрінісі ретіндегі жан-күйі. Бірақ. Бұған қарап, махаббат тек рахаттан, қуаныштан, әсемдіктен, жеңістен, т.б. кілең жанға жайлыда, жағымды нәрселерден тұрады екен деп ойлауға болмайды. К.Д.Ушинский айтқандай: «Онда азап-рахат, қуаныш-қайғы, қорқақтық-батылдық, ыза мен өшпенділік сияқты сезімдер шарпысып жатады». Оның қайғысы мен қуанышының алабөтен болатыны сондықтан.

Айтшы жігіт, қызды неге жылаттың,
Жазығы ма, ұнатқаны құлап тым.
Өкіндіріп, түңілдіріп өмірден,
Айтшы жігіт, қызды неге жылаттың.

Бар емес пе қарындасың өзіңнің,
Жанары ғой ол да сенің көзіңнің.
Сол ару қыз кете барды алыстап,
Құрбаны боп ғашық деген сезімнің.

Осы сәтте құласа да тірегі,
Жылап тұрып саған бақыт тіледі.
Қуаныш пен қайғыға да шыдайтын,
Неткен мықты қыз шіркіннің жүрегі...

Махабатта шын сиякты,
Кун жакыдап касына,
булт конатын тасына,
кыран тектес жандар гана,
шыга алатын басына
Достар ойланындар махабат ойыншык емес